ASTM D695, DIN EN 2850 Type B of Boeing BSS 7260 Type III en IV: End loading druktest
Deze methode is gebaseerd op de norm ASTM D695, die origineel ontwikkeld werd voor het testen van kunststoffen. De norm werd verder ontwikkeld voor het testen van continue vezelversterkte composieten in de normen DIN EN 2850 en Boeing BSS 7260 Type III en IV.
De relatief eenvoudige testopstelling en een eenvoudige druktestkit met precies verticaal gepositioneerde anti-kniksteun zijn zeer voordelig.
Testmethoden
Het sample wordt in de lengterichting belast tussen twee drukplaten. Het anti-knik-systeem voorkomt voortijdige breuk door gesuperponeerde buiging, maar draagt niet bij aan de krachtoverdracht naar het sample. De kracht wordt uitsluitend uitgeoefend via de eindvlakken van het sample, dus deze moeten precies voorbereid worden.
Een sample zonder tabs wordt gebruikt voor het meten van de compressiemodulus. Voor het bepalen van de validiteit van de druktest door het kwantificeren van de gesuperponeerde buigvervorming (percentage buiging), wordt een rekmeting uitgevoerd met metingen op rekstrookjes die aan beide zijden centraal aangebracht zijn. Hiervoor is een anti-knik-hulpwerktuig nodig met uitsparingen ter hoogte van de aangebrachte rekstrookjes. De signalen van de rekstrookjes worden vervolgens uitgemiddeld voor de bepaling van de drukrek.
Voor het meten van de druksterkte wordt een sample met tabs gebruikt om het oppervlak voor de krachtinleiding te vergroten en breuk te veroorzaken in het niet-ondersteunde middengedeelte van het sample. Een breuk aan de belastingspunten is ongeldig en leidt altijd tot lagere waarden voor de druksterkte. Door de zeer korte lengte van het niet-gesteunde gedeelte van het sample, is het aanbrengen van rekstrookjes voor deze samples relatief complex in vergelijking met andere druktestmethoden.
Over het algemeen worden reproduceerbare resultaten verkregen voor de drukmodulus als de test correct wordt uitgevoerd. De bepaling van de druksterkte vertoont vaak meer spreiding.
