Trektest
De trektest is een mechanische materiaaltestmethode voor het bepalen van materiaaleigenschappen. Afhankelijk van het materiaal wordt de trektest gebruikt als standaardmethode volgens de respectievelijke norm voor de bepaling van de vloeisterkte, treksterkte, rek bij breuk en andere materiaaleigenschappen.
Tijdens een trektest wordt een Materiaal sample uitgerokken tot het breekt. De toegepaste reksnelheid moet laag zijn om de resultaten niet te verstoren. Tijdens de test worden de kracht en verlenging van het sample gemeten.
Naast hardheidsmetingen zijn trektests bij de meest frequent uitgevoerde tests voor mechanisch materiaalonderzoek. Ze worden gebruikt voor het bepalen van de sterkte en het vervormingsgedrag bij trekbelasting.
Gebruik Differentiatie volgens belasting Differentiatie volgens materiaal Testmachines Andere tests
Trektest - doel en belang
Trektests worden uitgevoerd
- Op gefabriceerde dunne samples voor bepaling van het materiaalgedrag onder uniaxiale trekbelasting, uniform verdeeld over de doorsnede
- Op gekerfde samples voor de simulatie van multiaxiale belastingstoestanden - gekerfde trektest
- Op producten zoals draad, garen, film, touw, vormelementen, onderdelen en samenstellingen - vanaf nu samples
doorgevoerd.
Tijdens een trektest wordt het materiaalgedrag onderzocht
- Bij een continu hoger wordende (zachte) belasting - klassieke quasi-statische trektest
- Bij een continue statische belasting - Kruiptrektest
- Bij alternerende belasting voor bepaling van de cyclische spanning/rekcurve - LCF (low cycle fatigue)
- Bij kamertemperatuur (10 tot 35 °C)
- Bij hoge temperaturen (tot ver boven 1000 °C)
- Bij lage temperaturen (tot -269 °C)
- Bij zeer lage testsnelheden - kruiptests, of ook
- Bij hoge testsnelheden - hogesnelheids trektest
test.
De karakteristieke waarden bepaald tijdens de trektest
- Vormen de basis voor de berekening en dimensionering van statisch belaste componenten en structuren
- Zijn nodig voor de karakterisatie van het verwerkingsgedrag van de materialen
- Worden gebruikt bij kwaliteitscontrole voor het garanderen van een uniforme productie
- Worden gebruikt bij de selectie van materialen voor vergelijking van materialen en materiaaltoestanden
Differentiëring van trektests volgens de voortgang van de belasting in de tijd
Algemeen wordt een onderscheid gemaakt tussen trektests met statische, quasi-statische, cyclische belasting of impactbelasting.
Normaal gezien wordt een belasting als statisch beschouwd wanneer het materiaal onderworpen wordt aan een inactieve constante belasting. Bij een klassieke trektest wordt de belasting traag verhoogd en zacht aangebracht (quasi-statisch). De bovengrens voor quasi-statische testmethoden ligt bij een vervormingssnelheid van ongeveer 10-1s-1, met andere woorden: de maximale verhoging (bv. van de rek) mag niet hoger zijn dan 0,1 % per seconde.
Kruiptest, kruiptrektest
Quasistatische trektest (destructief)
Impacttrektest
Differentiëring van trektests volgens het te testen materiaal
De trektest is een genormeerde methode voor het testen van materialen, waarbij afhankelijk van het materiaal / de sector verschillende eisen gesteld worden aan de uitvoering.
Onze experten kennen deze eisen en staan klaar om u te helpen bij de configuratie van testsystemen op basis van uw individuele noden.
In de volgende lijst vindt u voorbeelden van verschillende beschrijvingen van trektests in een breed gamma sectoren.
