Werktuigen voor buigtests
Buigbelastingen behoren tot de vaakst voorkomende types belastingen in de praktijk, en daarom zijn ze zeer belangrijk bij het testen van een breed gamma materialen. Buigtests worden toegepast voor het bepalen van de mechanische eigenschappen van staal, kunststof, hout, papier, keramiek en andere materialen.
Karakteristieke waarden worden over het algemeen bepaald met een 3-punts of 4-punts buigtest.
Wanneer een buigbelasting wordt aangebracht op een symmetrische doorsnede, ontstaan trekspanningen in de buitenste vezels langs één rand. In de buitenste vezels langs de tegenovergestelde rand ontstaan drukspanningen. De spanningen aan beide kanten verhogen wanneer de afstand tot de neutrale as toeneemt, zodat de hoogste waarden in beide gevallen optreden aan de randen. Als de vloeigrens van het materiaal in trek- of drukrichting bereikt wordt, ontstaat plastische vervorming.
Tijdens een buigtest ontstaan ook afschuifspanningen in het sample. Om de afschuifspanningen tijdens een test in verhouding zo laag mogelijk te houden, moet de overspanning zo groot mogelijk zijn ten opzichte van de dikte van het sample. Meestal wordt de overspanning echter voorgeschreven in de relevante testnorm.
Voor buigtests worden meestal samples gebruikt met een rechthoekige doorsnede.
De 3-punts buigtest
Het werktuig bestaat uit twee parallel opgestelde steunen voor het sample en een buigvin bovenaan die zich centraal tussen de steunpunten bevindt. De buigvin brengt de last aan op het sample.
Afhankelijk van de vereisten (norm), moeten de steunpunten en de buigvin vast, roteerbaar of kantelbaar gemonteerd zijn om de test volgens de specificaties uit te voeren.
Deze test wordt meestal gebruikt voor stevige en elastische materialen.
Om de invloed van de wrijving tijdens de test de verkleinen, kunnen de steunpunten zo gemonteerd worden dat ze rond hun lengte-as kunnen draaien. Een kantelbare opstelling wordt voor de buigvin en steunpunten gebruikt zodat ze parallel aan het sample liggen.
De 4-punts buigtest
Zoals de 3-punts buigtest, bestaat de 4-punts buigtestkit uit twee parallel gepositioneerde steunpunten die, naargelang de testvereisten, vast, roteerbaar of kantelbaar gemonteerd zijn.
Het verschil met de 3-punts buigtest zit in de manier waarop de belasting overgebracht wordt op het sample. Dit gebeurt via 2 steunpunten bovenaan die symmetrisch zijn ten opzichte van de steunpunten onderaan. Het buigmoment is op die manier constant tussen de twee krachtinleidingszones.
Deze test wordt vooral gebruikt voor het bepalen van de buigmodulus op brosse materialen.
Dynstat buigwerktuig voor 4-punts buiging volgens DIN 53435 - DB - G
Als uit spuitgegoten onderdelen slechts relatief kleine samples genomen kunnen worden, bieden de twee Dynstat testmethoden een interessante mogelijkheid
voor vergelijkende karakterisering van statische en dynamische materiaaleigenschappen in kwaliteitscontrole en productontwikkeling.
Toepassingsgebied
Het Dynstat buigwerktuig kan gebruikt worden voor het bepalen van de eigenschappen van kunststoffen onder 4-punts buigbelasting volgens DIN 53435 - DB - G. Het wordt gebruikt voor het bepalen van de materiaaleigenschappen in componenten uit kunststof.
Functiebeschrijving
De Dynstat buigtest is opgevat als vierpunts buigtest. Met de nieuwe opstelling kan de test nu ook op een testmachine uitgevoerd worden. De overspanningen bedragen bij het begin van de test 12 mm en 2 mm. Daardoor kan een sample van slechts 15 mm lang via deze procedure getest worden. De buiging wordt door een roterende beweging van de opstelling veroorzaakt. Het testresultaat is de maximale gemeten buigspanning. Deze wordt berekend uit het gemeten buigmoment en het weerstandsmoment van het sample. Als het sample bij het bereiken van een in de norm vastgelegde buighoek niet breekt, wordt de buigspanning bij deze hoek gemeten.
