Testmethoden voor vervormbaarheid
Testmethoden voor vervormbaarheid leveren karakteristieke waarden voor metaalbewerking en verwerking, en omvatten tests zoals cupping tests, earing tests en hole expansion tests.
Dunne plaat wordt vervormd in verschillende fabricageprocessen zoals walsen, smeden, impactextrusie, extrusie, dieptrekken of buigen. Het vervormen van plaatmetaal in het bijzonder is één van de oudste productietechnologieën. Een vlakke metaalplaat wordt zo tot zijn finale vorm verwerkt.
Innovatie wordt grotendeels gestuurd door transporttechnologie, in het bijzonder de automobielindustrie. De steeds hoger wordende eisen aan plaatmateriaal onder invloed van lichtgewicht constructie, hebben geleid tot de ontwikkeling van hoge-sterkte en ultrahoge-sterkte stalen. Hun lagere vervormbaarheid en hoger elastisch terugveren stellen nieuwe uitdagingen voor vervormingstechnologie en procescontrole.
Typisch testmethoden voor vervormbaarheidstests
Typische vervormbaarheidstests zijn onder andere de klassieke cupping test volgens Erichsen (EN 20482) en Olsen (ISO 20482), de earing test (ISO 11531 / EN 1669) en hole-expansion test volgens ISO 16630, die steeds vaker gebruikt wordt voor hoge-sterkte stalen.
De bepaling van de vervormingsgrenscurves (FLC) volgens ISO 12004 is een bijzondere tweedelige test waarbij kritische vervormingen aangebracht worden om dan te vergelijken met bestaande vervormingen in echte componenten. Eens de vervormingsgrenscurve bepaald is, wordt deze tijdens het ontwerpproces gebruikt om het vervormingsproces te optimaliseren en het ontwikkelingsproces te versnellen.
